De kerk is sinds 1944 beschermd. Zoals vele kerken heeft ook deze door de eeuwen heen al veel verbouwingen gekend. 
Het meubilair is overwegend 17^de –eeuws.  Belangrijk in deze kerk is het liturgisch zilverwerk uit de 17-18^de eeuw.

Deze waterhoek werd na de verwoesting van de Noormannen ingepalmd door de heren van Beveren (850), op die manier werd het een heerlijkheid. De gebieden rond Beveren, met in het noorden de veengronden en het kleine dorp aan de Verre. Vandaar de naam Verrebroek. Het was een kleine nederzetting van Friezen, die naar hier waren afgezakt.

De veengronden brachten een bloeiende handel op gang met turf. De graaf van Vlaanderen zag hier best een goede zaak in. Samen met deze bloei begon men midden 15 eeuw met de bouw van een kerk met stedelijke allures. Ze verving een romaanse kapel.

Door de vele stormvloeden ging echter veel geld naar het onderhoud en verstevigen van de dijken, waardoor de bouw van de kerk problematisch verliep. Het duurde tot in 1688 vooraleer de St Laurentiuskerk haar nagenoeg huidig uitzicht verkreeg. de torenspits werd wel nog eens gehalveerd in 1804 door de Fransen die er een seintoestel van maakten.

Verrebroek leverde een constant gevecht tegen het water dit zowel door stormen als door het onderwater zetten voor oorlogsdoeleinden.

Verheyen de beroemde dorpsbewoner heeft een standbeeld dat werd opgericht in 1862, de spotnaam Flippen onstond uit zijn naam. Philip Verheyen (23 april 1648) was een vermaard ontleedkundige en Rector Magnificus aan de universtiteit van Leuven.