Kallo laat al van
zich horen in de geschiedenis in het jaar 1316,
reeds in de 14de eeuw een belangrijke heerlijkheid ,
het werd verwoest en onder water gezet op bevel van Willem van Avesnes, graaf van Holland.
In 1583 had de plaats te lijden van de overstroming die kunstmatig veroorzaakt werd door A. Farnese.
Het Hollandse leger werd in Kallo verslagen door de kardinaal-infant Ferdinand,
het Hollandse leger stond onder leiding van Frederik Hendrik .
Een tweetal forten (Liefkenshoek, uit 1582, en St.-Maria) behoorde tot de buitenste
verdedigingsgordel van Antwerpen.
Kallo heeft ook een zeer mooi gemeentehuis .
In de twintigste eeuw wordt Kallo nog geteisterd door verschillende
overstromingen. In 1953 stond bijna het ganse dorp onder water. De grootste
tragedie voor Kallo blijft de industrialisatie van de Waaslandhaven. In 1964
worden er plannen gepubliceerd die een inname van maar liefst
10 000ha poldergrond voorzien. Na protest en nieuwe onderzoeken mag Kallo dorp
behouden blijven, maar duizenden ha worden opgeofferd. De vruchtbare polders
worden opgeofferd voor een zeesluis, enkele dokken en een aantal bedrijven op
een gigantische zandwoestijn.
Vanaf 1 januari 1977 verliest Kallo voorgoed zijn zelfstandigheid en behoort
het bij de fusiegemeente Beveren.
In
de jaren zeventig is het suikerfabriek moeten verdwijnen. Wat voor gevolg had dat de seizoensarbeid
plaatsen hierdoor verdwenen.
Ebes heeft toen een thermische centrale in Kallo geplaatst, die momenteel altijd nog draait. Enkel de
naam Ebes is verandert in Electrabel.
Eén van de meest gekende producten die in de deelgemeente aanwezig is, is het verwerken van melk
tot melkpoeder .
Nu is Kallo de eerste bufferzone van de aanpalende industrie. |
|
